Living the Dream, tennisser Laurens Verboven doet het!

“De fans gingen uit hun dak.”

En niet een keer, niet twee keer, maar bij elke wedstrijd die Laurens Verboven als Trojan speelde – zeker tegen zijn aardsrivalen UCLA. De Slamstox student-athlete en voormalig nummer 1 van België vertrok in 2016 naar Amerika om op het hoogste niveau tennis en studie te combineren aan de University of Southern California, een van de beste tennis- en academische universiteiten van Amerika en huidig thuis van Slamstox tennisser Lodewijk Westrate. Ook Slamstox medewerker Peter Lucassen en Nederlander Max de Vroome zijn voormalig Trojans.

Vier jaar lang maakte Laurens mee wat het betekent om een student-athlete te zijn: wedstrijden spelen voor groot, intens en brutaal publiek; onbeschrijflijke overwinningen en harteloze verliezen; leven in 1 huis met 14 teamgenoten; hard studeren en een professioneel netwerk opbouwen; en de mooiste plekken van Amerika ontdekken. Nu werkt hij bij een van de grootste banken, Merril Lynch, in Los Angeles, en blikt hij terug op zijn tijd als student-athlete op USC. In dit bijzondere en uitgebreide interview vertelt Laurens met een open en eerlijke blik op zijn succesvolle carrière als Trojan. Wat betekent het om student-athlete te zijn? Hoe zien zijn dagen eruit? En wat voor tips heeft hij voor toekomstige toptennissers en andere sporters? Je lees het allemaal hier!

Hey Laurens! Kan je kort wat over jezelf vertellen: waar kom je vandaan? Wat deed je tot je 18^e?

Ik ben Laurens Verboven, 23 jaar en ik kom uit Overpelt, België. Op 5-jarige leeftijd ben ik begonnen met tennissen in TC Lommel onder toeziend oog van mijn papa, Stefan Verboven, die vanaf jonge leeftijd mijn coach en mentor is. Ik heb 1 broer, Maxim Verboven, die ook van jongs af aan is begonnen met tennissen en momenteel aan de University of Arkansas studeert en tennist. Toen ik 5 jaar was, startte ik met tennis en voetbal. Op 8-jarige leeftijd had ik de kans om naar de tennisfederatie in België te gaan die ik dan ook met beide handen greep. Vanaf jonge leeftijd verbleef ik op internaat in Hasselt, waar ik de hele week trainde en studeerde. Alleen tijdens het weekend ging ik naar huis. Na een paar jaar, ging het van Hasselt naar Antwerpen waar ik nog twee jaar lang trainde aan de federatie.

“Dit was veruit de beste keuze die ik ooit in mijn leven heb gemaakt.”

Van 13 tot 16 jaar keerde ik terug naar huis toe en trainde ik gewoon rustig verder aan TC Lommel onder leiding van mijn papa en Remko De Rijke. Ik maakte heel veel vooruitgang en ging veel reizen op het junioren circuit om een zo hoog mogelijke ranking te krijgen om eventueel naar een goede college te kunnen gaan en om mezelf te kunnen meten met de beste junioren tennisspelers in de wereld. Toen ik afstudeerde van het middelbaar aan de federatie in Antwerpen, België, stond ik voor een aantal moeilijke keuzes. Ik had op dat moment al enkele proftoernooien gespeeld en ook al enkele titels behaald wat de keuze om prof te gaan niet makkelijker maakte. Ging ik prof gaan en niet studeren? Zou ik universiteit en prof combineren in België? Zou ik mijn tennis opgeven en gewoon gaan studeren? Zou ik college tennis overwegen en nog steeds op heel hoog niveau tennissen terwijl ik een super diploma zou halen van een van de beste universiteiten van Amerika? Na lang denken en alles goed overwegen werd het deze laatste keuze en nu vier jaar laten kan ik alleen maar dankbaar zijn voor alle mensen rondom mij die mij gesteund en geholpen hebben, want dit was veruit de beste keuze die ik ooit in mijn leven heb gemaakt! Terwijl ik alle opties aan het overwegen was, werd ik al begeleid en bijgestaan door een fantastisch Slamstox team die bestond uit Pedro Mol en Peter Lucassen. Zij zijn hele belangrijke mensen in dit proces geweest en hebben mij super geholpen. Ik heb heel veel te danken aan hen.

Bij de jeugd stond je nummer 1 van België en speelde je mee in de internationale top. Veel jongens of meiden zouden dan kiezen voor het fulltime traject. Waarom heb jij gekozen voor college tennis?

Het proftennis is zo fysiek geworden de laatste decennia en het vergt gewoonweg zoveel meer van je lichaam. Als junior op 18-jarige leeftijd is het niet makkelijk om op te boksen tegen de grote kleppers die 10 jaar ouder zijn, bakken meer ervaring hebben en gewoon veel verder staan op zowel fysiek als mentaal vlak. Juist voor deze redenen heb ik voor college tennis gekozen. Voor mij was dit de juiste keuze. Hierdoor heb ik kunnen blijven doorgroeien als speler op de baan als langs de baan. Hier in Amerika ben je echt op jezelf en moet je je eigen dingen uitzoeken en kom je ontzettend veel dingen te weten over jezelf. Je maakt groei door op alle vlakken, niet alleen op tennis gebied.

Naast al deze factoren en het goede tennis biedt college ook fantastische studies aan waardoor je naast je dromen om professionele tennisser te worden nog altijd een bachelors of masters diploma kan halen, want er is leven na het tennis. Zelfs na een heel succesvolle tenniscarrière komt een goed universitair diploma heel goed van pas. Je kan zo maar geblesseerd geraken, een iets minder jaar hebben, al je sponsors verliezen, etc. Maar in die situatie heb je nog altijd je universitair diploma en dat was ook heel belangrijk voor mij in de beslissing om voor het college tennis te gaan.

Wat waren de redenen dat je voor USC in Los Angeles hebt gekozen?

Natuurlijk de locatie, het weer en het academisch aspect van USC sprak me direct volledig aan. Daarnaast is USC ook een van de beste college tennis programs aller tijden met een ruime historie aan kampioenschappen (21, het meeste van alle scholen!) en gewoonweg zeer goede spelers die samen elk jaar weer een topteam vormen. Ik studeerde af van het middelbaar in België in juni van 2015, kwam eens een kijkje nemen hier op USC in Los Angeles in oktober van 2015 en ik startte in januari van 2016. Dat is hoe snel alles is gegaan!

“Je hebt de vrijheid om in je eerste twee jaren te studeren wat je maar wil… hierdoor had je extra tijd om uit te zoeken wat je leuk en interessant vindt.”

Wat heb je gestudeerd?

Mijn major was Econometrics and Quantitative Economics en ik heb een minor gedaan in occupational science. Wat ik heel leuk vond aan het Amerikaanse college systeem is dat je de vrijheid hebt in je eerste twee jaren om te studeren wat je maar wil. Ik vond het zeer moeilijk om als 18-jarige te weten wat ik zou willen studeren en hierdoor had je nog een beetje extra tijd om uit te zoeken wat je leuk en interessant vindt.

Het is nu al vijf jaar geleden dat je de stap maakte naar Amerika, maar weet je nog waar je aan moest wennen tijdens de eerste periode?

Het is inderdaad al vijf jaar geleden. De tijd vliegt voorbij als je je goed amuseert! Toen ik hier net aankwam was het vooral wennen aan de taal. Mijn Engels was wel best goed, maar het is toch best wennen om hier echt te leven en constant Engels te moeten spreken. In de lessen moet je constant aandachtig luisteren naar de professor en je moet nog veel nadenken over hoe je bepaalde dingen gaat zeggen in het Engels omdat je er nog niet helemaal aan gewoon bent. Dit vergt enorm veel energie van je elke dag en dat was vooral wennen in het begin. Ook het ritme van het naar school gaan, veel trainen en reizen met je team naar toernooien en wedstrijden valt niet te onderschatten. Naarmate je ouder wordt, geraak je het wel meer en meer gewoon maar het is een beetje zoeken in het begin en om het goede ritme te vinden.

Wat heeft Amerika jou geboden op academisch/professioneel gebied?

Heel veel om het zo kort te zeggen. USC is academisch een zeer sterke school met een heel uitgebreid alumni netwerk. Dit wil zeggen dat alle mensen die hier naar school zijn gegaan, ook andere USC studenten heel graag willen helpen om hen een job te geven na het afstuderen en zo ook in het professioneel gebied een mooie carrière te kunnen uitbouwen. Er zijn hier in Amerika zoveel kansen om in welk gebied dan ook een professionele carrière uit te bouwen. Ik zou hier heel graag daar gebruik van maken en na december ook hier een fulltime job te krijgen.

Wat is jouw mooiste herinnering aan je tenniscarrière op USC?

Ik heb heel veel mooie herinneringen aan mijn tenniscarrière hier op USC maar er zijn er enkele die er bovenuit steken. Tijdens mijn tweede jaar wonnen we de Pac-12 Championship in de finale van onze aartsrivalen UCLA met 4-3 in de finale. De beslissende wedstrijd kwam neer op onze nummer 1, Brandon Holt, die de 3^de set met 6/4 wist te winnen. Ikzelf won in de finale de beslissende dubbel om ons de 1-0 voorsprong te geven voor de enkels.

Een andere heel mooie herinnering kwam niet veel later datzelfde jaar toen we in de laatste 16 van het NCAA-toernooi tegen Georgia in Athens, Georgia, moesten spelen. Het was een ware heksenketel en er waren een paar duizend Georgia fans op de tribunes. Jammer genoeg verloren we de ontmoeting met 4-2 maar het was echt ongelooflijk om hierin te mogen spelen en voor ons team en school te kunnen vechten. Zelf won ik samen met mijn partner, Nick Crystal, onze dubbelwedstrijd na een heel goede en luidruchtige match.

“Dit zijn de momenten waarvoor je elke dag traint en hard werkt met je team samen en creëert de mooiste momenten in college tennis.”

Nog een andere heel mooie herinnering was dit jaar tijdens mijn senior year. We speelden uit bij onze rivalen UCLA in onze laatste conference wedstrijd en opnieuw werd het een waar gevecht. De fans gingen uit hun dak en daarmee moesten we niet alleen opboksen tegen hun goede spelers maar ook tegen hun publiek die allerlei dingen naar onze hoofden riepen en hun team die daarop inspelen. Dit was pure college tennis en heel intense ontmoeting. Dit zijn de momenten waarvoor je elke dag traint en hard werkt met je team samen om hiervoor op voorbereid te zijn en dit creëert de mooiste momenten in college tennis. In het grote stadion waarin de eerste drie enkelspelers van de line-up spelen (Brandon Holt, Daniel Cukierman en ik), wisten Brandon en ik onze wedstrijd te winnen en brachten ons team op een 3-2 voorsprong met nog twee enkelwedstrijden bezig. Dit is waar je voor speelt als een college tennisspeler.

Een laatste absoluut top moment voor mezelf op USC was mijn ‘senior day,’ je laatste thuiswedstrijd als senior bij je team. Deze dag was zo speciaal gemaakt omdat een deel van mijn allerbeste vrienden van België op dat moment bij mij op bezoek waren gekomen en twee weken bij mij in Los Angeles verbleven. Met hen in de tribune en de goede sfeer die zij brachten, speelde ik een zeer goede match en dat maakte mijn ‘senior day’ een van de meest speciale dagen van mijn carrière op USC. Deze dingen moet je koesteren en het zijn net deze momenten die je bijblijven voor de rest van je leven.

“De spelers waarmee je dag in en dag uit heel hard samen werkt en elkaar pusht naar nieuwe limieten, worden automatisch je broers en vrienden voor het leven.”

USC Men’s Tennis staat bekend als het meest succesvolle college tennisteam ooit. Wat voor invloed heeft dit gehad op de sfeer in het team?

USC heeft door de jaren heen enorm veel gewonnen inderdaad. Als je dan toekomt op zo’n school en deel mag uitmaken van zo’n team brengt dat natuurlijk de nodige druk en verwachtingen met zich mee. De druk op resultaten halen is enorm. Alleen goed spelen en een goed niveau laten zien is niet genoeg. De sfeer in het team is altijd heel goed geweest. De spelers waarmee je dag in en dag uit heel hard samen werkt en pusht naar nieuwe limieten, worden automatisch je broers en vrienden voor het leven. Je deelt zo veel met elkaar, de goede en minder goede momenten waar je doorheen moet gaan, om tot eindelijk naar dat 1 gemeenschappelijk doel toe te gaan: nationaal kampioen worden. De sfeer was altijd heel competitief, plezant en positief. We leefden ook allemaal altijd samen in een aantal appartementen met als hoogtepunt in mijn junior jaar waarbij we met z’n allen (14 teammaten) in 1 groot huis samenwoonden. De momenten van samen in een team te spelen blijven je bij voor de rest van je leven. Bekijk hier de highlights van de Pac-12 finale, die USC op het nippertje van aardsrivaal UCLA won.

We hebben je wel eens opgezocht in Los Angeles en hebben daar gezien hoe je woonde met je teamgenoten. Een groot huis met 14 teamgenoten. Hoe was het om zo te leven?

Dat huis was echt heel leuk! Echt een uitdaging om zo samen te leven maar we hebben daar echt zo’n schitterende momenten gehad. We zullen maar niet praten over de hygiëne in dat huis met allemaal mannen bij elkaar, maar we hebben het er heelhuids vanaf gebracht, laten we het daar op houden. Er was altijd wel iets te beleven. Samen wat relaxen, tv kijken, koken, in de tuin wat zitten en studeren, feestje organiseren bij ons thuis, etc. In zo’n situatie ben je echt 24 op 7 bij elkaar. Je staat op, ontbijt samen, gaat naar de les, traint samen, weer even naar de les en daarna ben je ’s avonds gewoon weer allemaal samen. Hierdoor kom je als team, spelers en vrienden nog dichter bij elkaar en maak je constant herinneringen die je bijblijven voor de rest van je leven.

“Doe altijd net dat tikkeltje extra elke dag. Werk hard, doe iets extra en moedig je teammaten aan om hetzelfde te doen.”

Slamstox tennisser Lodewijk Westrate is in 2020 begonnen op USC. Hij heeft jou al ontmoet tijdens zijn recruiting visit bij USC. Heb je tips voor hem om het optimale eruit te halen?

Lodewijk is een heel goede speler, vriendelijk jongen die hard werkt beide op het tennisterrein en in de klas, dus ik heb er alle vertrouwen in dat hij het heel goed zal doen en veel plezier zal hebben op USC. Tips die ik zowel voor Lodewijk en alle andere tennisspelers en –speelsters zou willen meegeven om college tot een goed einde te kunnen brengen zijn time management, communicatie en doe altijd net dat tikkeltje extra elke dag. Als je het maximale uit je college carrière wilt is time management echt een doorslaggevende factor. Het combineren van fulltime tennis met fulltime lessen volgen aan de universiteit valt niet te onderschatten en vraagt enige tijd om je te kunnen aanpassen. In het begin, kan het zeker moeilijk zijn om jezelf hierin te vinden, maar er zijn zoveel mensen om je heen die je hierin kunnen helpen. Communicatie is hierin ook super belangrijk! Communiceer altijd goed met je coaches, teammaten, academic advisors en professoren zodat zij altijd op de hoogte zijn van wat er zich afspeelt, hoe je jezelf voelt en waar we progressie kunnen maken samen. Een goede relatie met al deze mensen is essentieel om jezelf goed te voelen op de college en maximaal te scoren zowel op als naast het tennisveld. Tenslotte, geef ik als advies mee om altijd dat beetje extra te doen. Dit geldt voor tijdens je trainingen, studies maar ook op je rustdagen. Doe elke dag iets nuttig om je beter te maken! Nu je in college bent, is er niemand meer die je zegt wat je moet doen elk moment van de dag. Je weet daar wat er van je verwacht wordt, dus werk hard, doe iets extra en moedig je teammaten aan om hetzelfde te doen.

“De sfeer tijdens college matchen is echt onbeschrijfelijk. Je speelt altijd voor iets dat groter is dan jezelf.”

Wat vind jij het grootste verschil tussen college tennis en het ‘normale’ tennis?

Het grootste verschil tussen het ‘normale’ tennis en college tennis is de sfeer tijdens de wedstrijden, het teamverband en dat je altijd speelt voor iets dat groter is dan jezelf. De sfeer tijdens college matchen is echt onbeschrijfelijk. Het roepen, juichen en de woorden die naar je toe worden geworpen is echt niet te schatten en dit wordt alleen nog maar erger als je uit moet spelen met je team of tegen je aartsrivalen. Deze momenten zorgen ook altijd voor de mooiste momenten uit je college carrière en dit is waar je elke dag zo hard voor hebt gewerkt. Om zo’n intense wedstrijden te kunnen spelen en de winst met je ploeg mee naar huis te kunnen nemen.

In college tennis zijn er ook zelden individuele wedstrijden. Enkel in de herfst speel je enkele single en dubbel toernooitjes maar dat is het. Al de rest draait om het team en alle competities worden in teamverband afgewerkt. Ook in college tennis vertegenwoordig je nooit jezelf. Je speelt altijd voor iets dat groter is dan jezelf. De prestaties van heel het team gelden en niet alleen jouw wedstrijd of die ene hele goede set die je speelde. In college tennis vertegenwoordig je de school, jouw team, coaches, teammaten, alle andere mensen die dag en nacht voor je klaar staan, fans, etc. Samen strijden, spelen voor elkaar en je teammaat op de baan naast je blijven aanmoedigen tot de laatste bal geslagen is. Dit is wat het college tennis zo speciaal en anders maakt dan het ‘normale’ tennis. Hetzelfde geldt voor alle andere college sporten die allemaal zo speciaal en uniek zijn in Amerika.

Het leven als student-athlete is druk en zwaar. Had je genoeg vrije tijd, en zo ja, wat deed je in je vrije tijd?

Het leven dat we hebben als student-athlete is inderdaad best druk en zwaar. Als je je time management onder de knie hebt, is er echt nog wel genoeg vrije tijd over om wat leuke en andere dingen te doen met je teammaten en vrienden. Als student-athlete is je dag echt heel goed gestructureerd en volledig ingepland. Van maandag tot en met vrijdag ben je constant bezig van ‘s morgens tot ’s avonds. In de avonden en tijdens het weekend waren er wel genoeg momenten voor vrije tijd en om te ontspannen. Natuurlijk had ik het geluk dat ik in Los Angeles zat en daar is er dus altijd wel iets te doen. Onze school was ook gelegen op 20 minuten rijden van Santa Monica, Venice, en andere badsteden in de streek. Hollywood en Beverly Hills waren ook dichtbij en zelf lag de school en ons appartement 5 minuten van LA Live en het Staples Center. Als we eens wat vrije tijd hadden ging ik wel eens naar het strand met mijn vrienden, een keertje uiteten in Hollywood, naar een concert in de buurt of een wedstrijd gaan kijken van de LA Lakers, LA Clippers en LA Kings. Ikzelf ben ook enkele keren gaan kijken bij een van de honkbalploegen in Los Angeles, en ben zeker fan geworden van de LA Dodgers. We hadden ook enkele teammaten die zelf van Los Angeles of omstreken afkomstig waren en dus gingen we in het weekend wel eens naar hun huis om wat te chillen en onze vrije tijd nuttig door te brengen. Aan luxe en leuke momenten geen gebrek in the City of Angels.

“Als we vonden dat een speler beter zijn best kon doen, waren het meestal de andere spelers en wij als vrienden die elkaar er op wezen om niet de kantjes er af te lopen.”

Hadden jullie bepaalde regels specifiek voor jullie team waar iedereen zich aan moest houden?

Iedereen in het team wist eigenlijk precies wat er van ons verwacht werd. Dus echte specifieke regels hadden we niet echt. We hielden elkaar ook constant verantwoordelijk, m.a.w. als we vonden dat een bepaalde speler iets beter zijn best kan doen of iets niet goed deed, waren het meestal de andere spelers en wij als vrienden die elkaar er op wezen om alle dingen correct te blijven uitvoeren en niet de kantjes er af lopen. Als er toch herhaaldelijk onjuiste dingen gebeurde of iemand verbeterde zich niet na verschillende waarschuwingen, werd de gehele groep gestraft met bijvoorbeeld een straftraining of extra lopen. We werden altijd als groep verantwoordelijk gehouden en er werd van ons verwacht om elkaar bij te sturen. Hierdoor leer je ook beter om te gaan met (opbouwende) kritiek van je teammaten en vrienden. Natuurlijk waren er wel regels zoals altijd op tijd zijn, naar de les gaan, goede punten halen op school en je altijd 200% inzetten voor alles wat je doet. Daarnaast zijn er enorm veel NCAA regels waar alle teams en de school zich aan moeten houden. Deze zijn meestal gemaakt voor het beschermen van alle student-athletes, en om de eerlijkheid en veiligheid van de sporten te kunnen garanderen.

Hoe zag een gemiddelde dag voor jou er uit?

Ik stond altijd om 6 uur op. Daarna had ik of krachttraining of privétraining ’s morgens. Na de ochtendtraining at ik een snel ontbijt met de andere student-athletes. Hierna had ik meestal 2-3 uur les. Dan snel lunchen. Elke dag in de namiddag hadden we groepstraining. Afhankelijk van de dag hadden we na de groepstraining nog een keer fysieke training, en ’s Avonds soms nog 1-2 uur les. Hierna diner eten, nog wat studeren voor school en dan rond 11 uur naar bed om ’s morgens weer vroeg op te kunnen.

Zo zagen mijn dagen van maandag tot vrijdag er ongeveer uit: 3x in de week hadden we krachttraining ’s morgens om 6u45. 2x in de week hadden we ’s morgens privétraining. Elke namiddag groepstraining. 2-3x na de groepstraining hadden we nog eens fysieke training. Onze ‘rehab’, verzorging en extra oefeningen met de fysiotherapeut moesten we zelf inplannen tussendoor. Ik deed dit ook elke dag samen met onze fysiotherapeut van ons team. NCAA regels zeggen dat we door de week maximaal 20 uur met onze coaches mogen werken, dus in het weekend trainden we altijd zelf. Op zaterdag was er ‘captain’s practice’ samen met de hele groep en daarna deden we altijd nog iets van fysiek (lopen, kracht, snelheid, etc.). Zondag was rustdag. Ik gebruikte deze tijd om voor school te werken en alles in te halen van wat ik eerder in de week had gemist of vooruit te werken voor de komende week.

Wat is het grappigste dat een Amerikaan ooit aan je gevraagd heeft?

Goh, dit is een moeilijke haha! Mijn Amerikaanse teammaten en vrienden geloven bijvoorbeeld nooit dat frieten van België afkomstig zijn. Ze denken altijd dat ‘French fries’ uit Frankrijk komt maar dan moet ik hen altijd verbeteren en zeggen dat ze wel degelijk van België komen. Oh en sommige Amerikanen weten blijkbaar ook niet altijd waar België ligt op de wereldkaart. Misschien dat ze Nederland wel weten zijn, maar het kleine België in ieder geval niet altijd. – Nope, Laurens, ze weten ook niet waar Nederland ligt.

“Op mentaal vlak voel ik me veel sterker in mijn schoenen staan dan toen ik 18 jaar was en nog aan mijn avontuur moest beginnen.”

Op welke vlakken heeft je ervaring op USC je het meest geholpen?

Op alle vlakken van mijn leven heeft het een positieve invloed gehad. Op het vlak van sport ben ik sterker, sneller en een betere speler geworden door mijn ervaring op USC. De ervaring van alle wedstrijden die je speelt, de nerveuze situaties waar je ook in zal belanden, geven je zoveel voldoening en vreugde dat het je alleen maar beter maakt. Op mentaal vlak voel ik me veel sterker in mijn schoenen staan dan toen ik 18 jaar was en nog aan mijn avontuur moest beginnen. Ver weg van huis, nieuwe cultuur en omgeving, jezelf soms alleen voelen, en college sport is gewoon ook echt hard. Soms krijg je het hard te verduren maar je moet er gewoon doorheen, je moet blijven gaan en achteraf merk je gewoon dat al die ervaringen je sterker hebben gemaakt.

Op academisch vlak heb ik natuurlijk super veel bijgeleerd en mijn economie diploma behaald. Ook heb ik in de zomer van mijn laatste jaar een stage gedaan in Los Angeles waar ik veel ervaring door heb gekregen. USC heeft ook een positieve invloed gehad op vlak van het dagelijkse leven en mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik heb geleerd om mijn eigen keuzes te maken, voor mezelf op te komen en bepaalde dingen te kunnen loslaten. Focussen op de zaken die je kan controleren is veel beter en efficiënter, dan te focussen op de zaken die je zelf niet in de hand hebt. Ik voel dat ik echt volwassen ben geworden door mijn college ervaring in Amerika.

Wat is je beste wedstrijd ooit voor USC geweest?

Goh, weer een hele moeilijke haha! Ik heb sowieso mijn beste tennis gespeeld in mijn derde jaar bij USC waarin ik ook All-American werd, maar echt 1 wedstrijd kiezen is heel moeilijk. In college speel je individuele en teamwedstrijden waar de wedstrijden met je team natuurlijk van veel groter belang zijn en die veel meer waarde hebben. Mijn mooiste overwinning van de individuele tornooien is wel heel zeker mijn toernooiwinst op het ITA Oracle Masters in Malibu die live uitgezonden werd op ESPN. Ik won 6/7-7/6-6/3 tegen Nicolas Moreno de Alboran na een lange en slopende match. Als mijn beste wedstrijd met het team kies ik dan voor elke match tegen onze aartsrivalen UCLA. Deze wedstrijden brachten altijd het beste in mezelf naar boven. De sfeer, spanning en de inzet van deze matches waren altijd super hoog en dat maakte het net zo leuk. In mijn derde seizoen, speelden we thuis tegen UCLA, het hele team speelde super, en we maakten hen helemaal af met 4-1. De adrenaline die dan door je lijf gaat is onbeschrijflijk. Zelf won ik mijn dubbel met 6/2 en mijn enkel 6/2-6/1. Thuis of uit spelen tegen UCLA, het maakte allemaal niet uit. Hoe dan ook bracht deze match altijd grote belangstelling en een groot publiek om voor te spelen en dat was gewoon genieten.

“Natuurlijk was het een moeilijke beslissing, maar je moet op een gegeven moment gewoon eerlijk zijn met jezelf en eens goed in de spiegel durven kijken.”

Wat ben je van plan te doen nadat je je diploma hebt gehaald? Wat zijn je doelen?

Ik ben afgestudeerd van USC in december van 2019 met mijn bachelor in Econometrics and Quantitative Economics. Sinds een jaar ben ik fulltime aan het werk bij een grote Amerikaanse bank, Merrill Lynch, in Los Angeles. Zelf had ik er in de zomer van 2019 al een internship gedaan en had het erg naar mijn zin. Ik ben gewoon super graag in Los Angeles, heb er hele goede vrienden van mijn tijd op USC en ga het leven en werken in Amerika nu helemaal de kans geven. Dit was zeker een kans die ik niet mocht laten liggen. Professioneel tennisspeler zal er voor mij helaas niet meer inzitten. Ik tennis nog altijd veel, zal altijd toernooien blijven spelen, gewoon niet meer met het oog om het als prof te gaan maken. Ik geef nu ook al een beetje training aan wat kinderen en spar met andere spelers dus ik doe het nog steeds super graag en zal nooit stoppen met tennis. Natuurlijk was het een moeilijke beslissing maar je moet op een gegeven moment gewoon eerlijk zijn met jezelf en eens goed in de spiegel durven kijken. Ik ben realistisch geweest en vond van mezelf dat ik niet goed genoeg was of over de juiste capaciteiten beschikte om de top 100 te halen en om van tennis van mijn leven te maken. Dit vond ik natuurlijk heel jammer, maar de tenniswereld is superhard en niet iedereen kan ervan leven uiteraard. Ik ben er niet verdrietig over, want tennis heeft me wel al deze kansen gegeven en gebracht tot waar ik nu sta in mijn leven. Ik zal altijd van tennis blijven houden en veel blijven sporten, maar het is nu tijd voor het volgende hoofdstuk. Nieuwe uitdagingen vinden qua sport, goed aan mijn job starten, nieuwe connecties creëren en veel plezier maken met mijn vrienden zullen een van mijn nieuwe doelen zijn.

Tijdens het recruitment proces spelen er meerdere factoren een rol die invloed hebben op de uiteindelijke keuze van de universiteit. Wat denk jij dat de belangrijkste factor is?

De belangrijkste factor waar je rekening mee moet houden voor mijn gevoel is toch nog altijd hoe goed je jezelf bij je coach en team voelt, hoe die met je omgaan en hoe snel je je thuis voelt in je team. Bovendien spendeer je bijna alle tijd samen. Je traint samen, je woont samen, je reist samen…Als je niet jezelf kan zijn en je voelt dat je ontwikkeling moeizaam gaat, zou ik je toch aanraden om eens naar een andere oplossing te gaan zoeken. Je coach en teammaten hebben zo’n grote invloed op je ontwikkeling als mens, atleet en op je hele college ervaring. Deze twee factoren moeten goed zitten voordat je de knoop doorhakt en je een universiteit kiest.

Tijdens het recruiten halen alle scholen en teams het onderste uit de kan om de beste kanten van hun school aan je te laten zien. Ze proberen je dit ‘wow’ effect te bezorgen en proberen je met allerhande zaken te beïnvloeden. Denk maar aan het american football team van elke school, hoeveel fans er wel komen kijken, hoeveel prijzen de school al heeft gewonnen in zijn geschiedenis…Je moet echter voor jezelf uitmaken wat belangrijk is voor jou en wat jou als atleet en mens gaat helpen om je uiteindelijke doel te bereiken. Als je dat allemaal op een rijtje hebt gezet, kan je goed een onderscheid maken tussen essentiële en niet-essentiële factoren. Een mooie locatie of grote school is altijd mooi meegenomen natuurlijk, maar hou vooral datgene in het oog wat voor jou belangrijk en vooral wat voor jou haalbaar is.

Wil jij, net zoals Laurens en Lodewijk het uiterste uit jezelf halen op een universiteit in Amerika, neem dan contact met ons op om de mogelijkheden te bespreken.